Baard uit de keel
Dat ik een behoorlijke mannelijke baardgroei heb vind ik wel leuk. En zeg nou zelf, zo’n vrouwenkin met wat slappe haren ziet er nou ook niet echt uit. Het nadeel van baardgroei heet "scheren". Een beetje vergelijkbaar met tanken. Het is dat het moet, maar als ik het kan uitstellen dan doe ik dat maar wat graag. Nee, scheren is niet bepaald mijn grote hobby.
Tijdens de afgelopen zomervakantie liet ik de stoppels dan ook lekker staan / doorgroeien tot het moment dat het kriebelen van de haartjes het verlangen naar het scheermes opwekte. Dit tegenstrijdige gevoel zorgde ervoor dat ik me na 1 week overgaf aan het scheermes.
De tweede week verliep hetzelfde, maar omdat we aan het eind van die week ons moesten verplaatsen van Zuid-Engeland naar Oost-Engeland en vervolgens naar Frankrijk werd het scheren uitgesteld en de nieuwsgierigheid hoe een echte baard mij nou zou staan aangewakkerd. Het baardexperiment was geboren…
De baard
We zijn inmiddels 2 ½ maand verder en 2 dingen zijn me duidelijk:
- Wat een gedoe om zo’n baard bij te houden
- Wat roept een baard veel reacties op mij anderen
Met name punt 2 is bizar. Ik stap met mijn experiment wat uit mijn comfortzone, maar dat het zo’n invloed heeft op de comfortzone van de ander had ik niet verwacht. Iedereen vindt er ook echt iets van op het moment dat ze me voor het eerst zien met baard. Sterker nog, ook ik zelf moet nog regelmatig even goed kijken wanneer ik mezelf in een spiegel zie. De reacties zijn overigens erg divers, hierbij een opsomming:
- Wow, wat gaaf zeg!
- Ben je bekeerd?
- Je lijkt wel op een Scandinaviër
- Je ziet er ouder uit
- Probeer je een hipster te zijn?
- Het ziet er nog ruig uit ook!
- Zo, dat moet mijn man niet doen, maar bij jou is het wel OK
- Ga je vechten voor de IS?
- Je lijkt op Theo Janssen
- Je lijkt op Guram Kasia
- Neeee, doe normaal scheer af dat ding!
- Ik vind een baardje van 3 dagen leuker
- Sorry, ik ben steeds afgeleid door je baard
- Baardaap!
- Ik hou niet van baarden, maar bij jou staat het wel
- Dit had je niet gedaan wanneer het geen trend was bij de jeugd
- Zwerver
- Lekker laten groeien vriend
- Wat leuk zeg! Gewoon een keer iets anders
En zo kan ik het lijstje nog een stuk langer maken. De grap is dat iedereen verrast wordt, moet schakelen en er blijkbaar iets van moet vinden. Op een of andere manier is een baard (ook al zie je er tegenwoordig veel) geen gemeengoed is, zoals dat bij een ‘baard in de keel’ wel het geval is. De baard in de keel wordt even opgemerkt, vooral even besproken met de ouders en is daarna het vanzelfsprekende onderdeel van het transformatieproces van jongen naar man. De baard uit de keel heeft blijkbaar geen einddoel of houvast, waardoor men in verwarring kan raken.
Veranderingen
Of de reacties nou positief zijn of negatief, ergens vind ik het wel erg leuk dat men er zo fanatiek mee bezig is en ook durft te reageren. Het valt me wel op dat bij de mensen die er al jaren hetzelfde uitzien, de reactie al snel negatief is. Dat zijn, in mijn ogen, de mensen die zelf niet durven of kunnen veranderen, maar er wel wat van vinden als een ander dat wel doet. Je ziet ze hun mening ook met enige stellingname toetsen bij andere aanwezigen. De een door het maken van een grap, de ander vanuit dominantie en weer een ander achter de rug om.
Nou is een verandering van een baard op het gezicht van Matteo niet zo schokkend, mag ik hopen, maar hoe gaan dat soort mensen dan om met de veranderingen in het leven? Erg moeilijk, denk ik. Vaak wordt er geredeneerd vanuit het verleden en zijn veranderingen maar moeilijk te plaatsen. Het zogenaamde “vroeger-was-het-beter-principe”. Dit zit overigens in de natuur van de mens. We hebben hier allemaal wel mee te maken, maar toch is het goed om soms open (proberen) te staan voor veranderingen of een andere zienswijze.
Macht der gewoonte
Het gevaar bij veranderingen in het leven is dat er, vanuit eigen perspectief, gekeken wordt vanuit de macht der gewoonte. Die macht der gewoonte wordt pas aangepast wanneer de omstandigheden daarom vragen of de omgeving is over gegaan tot de verandering en er daarom eigenlijk geen weg terug meer is. Kijk maar eens naar het youtube fimpje ‘mobiel bellen 1999’. Daar zie je mensen duidelijk uitleggen waarom ze geen mobiele telefoon willen… Wedden dat de meeste van hen binnen 10 jaar echt een mobiele telefoon hadden en dat ze hedendaags terugrijden als ze hem thuis hebben laten liggen? Bij de mensen uit het filmpje is de macht der gewoonte inmiddels aangepast aan een nieuwe macht der gewoonte, maar dat ging vast niet zonder slag of stoot.
Het goede nieuws is dat wanneer we weten dat we het lastig vinden om te veranderen, het veranderen al een stuk makkelijker gaat. En weet je wat… wanneer iedereen gewend is aan mijn baard, scheer ik hem denk ik weer af.
Andere blogs van Matteo lees je hier.