Het zal mij een zorg zijn!

Wees gerust, dit is niet een blog over het Corona Virus en de daarbij behorende maatregelen. Want zo langzamerhand weet ik niet meer wat ik daarvan moet vinden. Behalve dan dat de te nemen maatregelen verklaarbaar zijn, maar mij persoonlijk wel raken nu meerdere opdrachten zijn afgezegd en we de voorstelling van Roma, die op 28 maart zou zijn, hebben moeten verplaatsen. Nee deze blog gaat over het werkveld waar ik inmiddels al een jaar actief ben; De Zorg! In het verleden ben ik voor meerdere Zorginstellingen actief geweest met bijvoorbeeld workshops, trainingen of theater spelen, alleen kom je dan eenmalig voorbij en dat is had dan. De afgelopen 14 maanden heb ik me veel nadrukkelijker ondergedompeld in de Zorgwereld vanuit het project “organisatiebuddy” waardoor ik bij 12 Zorgorganisaties (oudere Zorg) geregeld over de vloer kom.

Een dorp of een stad?

In mijn leven heb ik zowel in een stad als in een dorp gewoond. En beiden hebben zo hun voor- en nadelen. Een stad is groot, veel te doen en persoonlijk vind ik het vaak mooi. Een dorp is gemoedelijker, men kent elkaar beter en voor mijn gevoel is het meer gezellig. Al bij al ben ik denk ik meer een stadsmens, maar ik kan enorm genieten van de gastvrijheid binnen een dorp. Ga maar eens als een stadsmens naar een winkel in een dorp en kijk er niet gek van op dat ze je begroeten! Voor mij is de Zorg ook meer een dorp dan een stad. Ten opzichte van mijn eerdere werkgevers is het gewoon opvallend hoe vaak mensen in de Zorg gedag zeggen, vriendelijk naar je lachen en gewoon aardig zijn. Hiermee wil ik niet zeggen dat bij mijn vorige werkgevers alleen maar onaardige horken aan het werk zijn. Maar het is meer de algehele sfeer die ontstaat door de mensen die bij een bedrijf werken en bij de Zorg werken gewoon opvallend veel hele aardige, betrokken en lieve mensen.

Het schept een Zorgband

Door het afgelopen jaar kijk ik met veel meer bewondering naar het werken in de Zorg. Die wereld is namelijk ook erg veranderd, want het type bejaardentehuis waar mijn oma zat, dat is er niet meer. Er moet nu echt iets met je aan de hand zijn wil je als oudere opgenomen worden. Dus dat vraagt ook veel van het Zorgpersoneel. Een tijd geleden had ik een interessant gesprek met iemand die zo’n 50 jaar ervaring heeft in de Zorg. We hadden het over het verschil tussen de kwantiteit van het leven ten opzichte van de kwaliteit van het leven. Kijkend naar mijn omgeving kiest het grootste deel zonder aarzeling voor kwaliteit van leven. Echter, kwantiteit van leven lijkt binnen het werken in de Zorg steeds vaker belangrijker te zijn dat kwaliteit. Dan vraag ik me af wil je liever nog twee jaar door met veel ellende, wat zwaar is voor patiënt, familie en ook voor het Zorgpersoneel of kies je liever om een paar maanden intens te genieten? Ik weet het wel als ik voor mezelf moet kiezen. Maar maak het maar eens bespreekbaar.... De medewerker die ik sprak vond dat je eigenlijk het beste de natuur moet laten doen wat de natuur doet... maar dat dit echt moeilijk is en in sommige gevallen wellicht zelfs strafbaar. Lijkt me echt een verschrikkelijke spagaat om in te werken. Maar wat mooi om te zien hoe liefdevol deze medewerker over de cliënten sprak. En die liefdevolle toon hoor je vrijwel overal. Iemand anders wees me op het blauwe bandje dat ik om mijn rechterpols draag. (Dat bandje heb ik gekregen van mijn zoontje en gaat nooit af. “Ik ben te klein voor dit bandje papa, maar wij lijken op elkaar dus wil jij het dan voor mij dragen”). De persoon in kwestie zei dat een blauw bandje bij hun organisatie staat voor iemand die slikproblemen heeft. Lachend slikte ik haar opmerking en zei ik dat ik gelukkig geen problemen met slikken heb. Tegelijkertijd realiseerde ik me waar medewerkers in de Zorg allemaal wel niet aan moeten denken en wat een verantwoordelijkheid er bij dit werk komt bij kijken.

Zorgwekkend

Even terug naar de Corona-maatregelen. Op de persconferentie zei Minister Bruno Bruins dat iedereen die verkoudheidklachten heeft de komende tijd thuis moet blijven, behalve dan bij Zorgpersoneel. Zij moeten naast klachten ook koorts hebben om thuis te blijven. Daarnaast mogen de mensen in de Zorg niet naar het buitenland. Het geeft maar aan hoe onmisbaar deze werkgroep is. En dat is Zorgelijk, want de tekorten binnen het Zorgpersoneel blijven groeien. Wellicht dat mijn generatie op onze oude dag straks daadwerkelijk Zorgeloos door het leven gaan…. En geloof me, dat willen we niet. Wat dat betreft klinken zinnen of woorden waar “Zorg” in voorkomt negatief. Zoals ook de titel van deze blog. En dat terwijl de Zorg iets is waar we met heel Nederland trots op mogen (of liever moeten) zijn.

Organisatiezorgen

Bij de Zorg leeft het idee dat zaken alleen voorkomen bij de Zorg en het bij zakelijke bedrijven allemaal anders gaat. Toch zijn er veel overeenkomsten. Allereerst dat mensen in organisaties denken dat veel zaken typisch iets van die organisatie is... dat is dus niet het geval. Uiteraard heb je verschillende aandachtspunten of gewoontes. Neemt niet weg dat bij veel organisaties bijvoorbeeld communicatie, werkdruk en ICT middelen gefrustreerde gespreksitems zijn. Daarnaast vinden veel medewerkers uit organisaties dat je echt uit het werkveld moet komen om de organisatie te snappen. Nu ben ik atechnisch, snap weinig van ICT en ben te ongeduldig om op de zorgwerkvloer te werken. Toch heb ik de afgelopen 10 jaar juist in en met dit soort organisaties gewerkt. Soms los staan van de materie is juist prima. Helemaal wanneer je oprecht luistert en niet vanuit eigen referenties alles maar invult. Als ik dan één opvallend verschil mag aanhalen, dan is dat letterlijk het papierwerk wat je in de Zorg ziet. Het is echt opvallend hoeveel er nog geprint wordt. Mensen die een stukje jonger zijn dan ik zeggen dat ze liever nog ouderwets werken en alles op papier willen zien. Los van de risico’s vanuit de AVG wetgeving denk ik persoonlijk dat men hier echt nog een efficiëntieslag kan maken met de middelen die er tegenwoordig zijn. Maar goed, wellicht is dat voor latere Zorg……

Andere blogs van Matteo lees je hier.
Het boek "OWL by myself" bestel je hier.