Toch mooi dat ik nog net bij die Balkan

We zijn weer terug van een mooie reis, wat zeg ik een geweldige beleving. Mijn vrouw en ik houden erg van reizen en onze kinderen krijgen dat daarom ook met de paplepel ingegoten. Zo is mijn dochter van 5 jaar naast Nederland inmiddels al in 21 landen geweest voorafgaand aan deze reis. Het is voor ons een gezamenlijke hobby geworden, waar we hopelijk nog lang samen van mogen genieten. Deze zomer ging de 25 dagen durende reis naar de Balkan! We begonnen in Dubrovnik, vervolgens trokken we door Montenegro, waarbij we ook Albanië bezocht hebben, daarna gingen we naar Bosnië & Herzegovina om vervolgens weer af te sluiten in Dubrovnik. Wat een mooi stukje Europa troffen wij daar in de Balkan aan zeg.

 

De Balkan

Naast het Balkan gebergte in Bulgarije en Servië, bestaat de Balkan verder voornamelijk uit Albanië, Bosnië & Herzegovina, Kroatië, Macedonië, Montenegro, Servië en Slovenië. Het noorden van Kroatië (Istrië) en Slovenië hebben we in 2014 bezocht, echter heb ik bij die vakantie nooit de link met de Balkan gelegd. Te noordelijk, te groen en te toeristisch. Mijn beeld van de Balkan was meer: harige mannen, zigeunerstijl, volksmuziek, overal veel drank en eten, feestelijkheden op straat, maar ook crimineel gedrag, temperamentvol geschreeuw, armoede en droge uitgestrekte gebieden afgewisseld met bergen en rotsen. De huidige waarheid ziet er voor mij na deze reis anders uit dan de plaatjes die ik daarvoor in mijn hoofd had geschetst.

 

De mensen

Laat ik beginnen met het feit dat die Balkan-mensen mij vast een stuk hariger hebben gevonden dan andersom. Opvallend fijn is het dat deze landen niet overspoeld zijn met toeristen. De toeristen komen voornamelijk uit Rusland of uit de streek zelf. We werden dus niet overspoeld met Nederlands volk. Slechts af en toe zagen we een Nederlandse auto, maar dat was het dan ook. We zijn ook niet één Mc Donalds, Burger King, KFC of iets dergelijks tegengekomen. Hopelijk houden ze dat nog even vol daar! Ik had wel veel warmere en vrolijkere mensen verwacht dan dat we uiteindelijk aantroffen. Wanneer ik in een ander land op straat loop maak ik altijd graag oogcontact, om op die manier letterlijk wat meer te zien van de mensen. Dat was tijdens deze reis niet te doen. De mensen kijken vooral voor zich uit of staren naar de grond en schrikken bijna op wanneer je ze goedendag wenst. Wellicht een erfenis vanuit de oorlog? Wel zijn de mensen erg aardig als je ze iets vraagt. De meeste helpen je graag en vinden het prachtig wanneer je ze in hun taal bedankt.

In Kroatië/Dubrovnik viel het alleen wel op dat de ene persoon super aardig was en de ander bot en arrogant. Die verdeling is ongeveer 50/50. Behalve dan na het WK duel Engeland – Kroatië. Na het bereiken van de finale was iedereen alleen maar blij en opgetogen. Toeterend, juichend en vuurwerkafstekend uit het raam reed men door de straten van Dubrovnik. Wij hadden op een groot plein midden in de oude stad van Dubrovnik deze wedstrijd bekeken. Echt een unieke en gave ervaring!

In Montenegro is men vooral relaxt en warm. De inwoners lijken het met iedereen goed te kunnen vinden. In het zuiden was iets van armoede te vinden, maar voor de rest eigenlijk niet. Men is echt bezig om dit prachtige land op te bouwen en zijn volgens mij erg blij met de toeristen. Toen we in Ostrog een Klooster bezochten, wat gebouwd is in een rots, troffen we een hele rij mensen aan. Voor hen was dit een heilig bezoek, soort van pelgrimsoord. Die rij stond voor de beklimming van het klooster en aan het eind van die rij stond een priester die een soort van zegening uitsprak (bij het graf van een heilige) voor iedere bezoeker. Ondanks de rij nam deze priester toch echt tijd voor ons. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en had belangstelling voor ons. Mooi vond ik dat.
In Albanië zagen we wel wat meer armoede op straat, maar het viel ook op dat het overal zo schoon was. Zowel in een kleiner plaatsje, als op de restanten van een kasteel als in de hoofdstad Tirana viel ons dat op. Ondanks de armoede viel ook niemand ons lastig. Daarnaast vielen de bunkers ons op in de hoofdstad. Deze zijn gebouwd in het communistische tijdperk en boezemden eigenlijk alleen maar angst in. Mooi dat ze nu voor hele andere zaken gebruikt worden zoals toerisme en als expositieruimte voor kunstenaars.
In Bosnië verbleven we in de stad Trebinje. De stad ziet er aan de buitenkant grauw uit, met veel lelijke en oude gebouwen. De muurtekeningen van mensen (volgens mij leiders en oorlogsslachtoffers) maken er nog iets van. Het centrum is echter mooi en levendig. Opvallend waren de vele jonge vrouwen die we daar zagen rondlopen. Alsof er een nieuwe generatie daar is opgestaan. We bezochten ook de stad Mostar. Dat is een historische plaats, waar vele gevechten zijn gevoerd. Er is een brug die de moslimkant met de christelijke kant verbind. De huidige harmonie is mooi om te zien. De bewoners komen vooral rustig en vredelievend over. Voor de rest is het gebeuren om de brug vooral gericht op het toerisme, wat ook vol aanwezig is hier.

 

De gebieden

Ik kan niet anders zeggen dat we echt een heel mooi stukje Europa hebben bezocht. Eigenlijk ook onbeschrijfelijk. Overal veel oude mooie steden of nederzettingen, prachtige uitzichten en geweldige gebergtes.
Dubrovnik wordt niet voor niets vaak gebruikt voor films of series. De nieuwste Robin Hood is hier bijvoorbeeld opgenomen en daarnaast is Dubrovnik voor een groot deel Kingslanding uit de serie Game of Thrones. De oude stad is omringd door een prachtige muur, die je ook kunt bewandelen. Daarnaast hebben we een aantal eilanden bezocht en vanaf het water is alles ook adembenemend mooi.

Over Montenegro kan ik me bijna niet uiten. Wat een geweldig mooi land is dat zeg! We hebben er heel veel foto’s geschoten, maar geen foto kan laten zien hoe mooi het daar daadwerkelijk is. De bergen zijn strak en krachtig. We hadden een huurauto en ik heb echt genoten van de steile wegen en haakse bochten. Uiteraard af en toe spannend, maar wat een decor! Ongelooflijk. De kust is prachtig en absoluut de moeite waard, met name de baai van Kotor en de stad Budva zijn geweldig! Maar landinwaarts is het nog mooier! Zo hebben we in Centinje een geweldig grote grot bezocht en vlakbij deze plaats reden we naar de Lovcen berg om na een wandeling op de top te genieten van het uitzicht. Daar begreep je pas echt waarom Montenegro Montenegro heet.
Het meer van Skoder is 370 vierkante kilometer groot en verdeeld over Montenegro (70%) en Albanië (30%). We hebben beide kanten van het meer bezocht, vooral de kant van Montenegro was extreem mooi! Met een bootje zagen we vogels en uitzichten waarvan ieder mens blij wordt. In het noorden van Montenegro hebben we bij de Tara rivier de langste en diepste kloof/canyon van Europa bezocht. Na de Grand Canyon zelfs de diepste ter wereld. Het water is diepgroen en de natuur echt wonderschoon.

Albanië liet ons wat minder natuurschoon zien, maar was wel indrukwekkend qua kastelen bovenop hoge rotsen. En de stad Tirana is prachtig qua oudheid en tegelijkertijd beginnend modern!

Toen we Montenegro verlieten en Bosnië & Herzegovina binnenreden leek het wel of de natuur direct veranderde. Nog steeds veel mooie en hoge gebergtes, maar in dit land zijn de dalen wat meer uitgerekt en groener (met ook landbouw) en de bergen zien er wat grauwer en instabiel uit.

 

Het gezin

Zoals gezegd, wij houden van reizen. Ik realiseer me dat ik vroeger als kind ook genoot van 2 a 3 weken op een camping in Zuid-Frankrijk en dat dit wellicht ook erg goed zou zijn voor mijn kinderen. Aan de andere kant trekken we zo wel 25 dagen echt met z’n vijven op en dat is ons toch ook erg veel waard. Toen we een dagje strand deden in Ulcinj (voor de liefhebber: een zandstrand van 15 kilometer) merkte ik aan mijn oudste zoon dat hij het na een paar uur wel weer gehad had met het strandleven. Die constatering vond ik prettig, want ook ik word helemaal kriegelig van het hangen en liggen op een strand en zou dat niet twee dagen achter elkaar kunnen volhouden. Een andere mooie moment was toen we op de laatste dag in Montenegro een Zweeds gezin tegenkwamen en mijn jongste zoon in het Engels aan het Zweeds kindje begon uit te leggen hoe je moest badmintonnen. Gaaf om te zien hoe snel kinderen een vreemde taal eigen maken en gewoon kunnen communiceren. Al doende leert men, zo bewijst ook het volgende voorbeeld. Volgens de stappenteller op mijn telefoon hebben we deze vakantie 168,35 kilometer gelopen. Heel vaak bestonden deze wandelingen uit trap op, trap af en heuvel op heuvel af. Mijn dochtertje vroeg aan het begin van de vakantie met regelmaat of wij haar konden dragen. Zowel mijn vrouw, als mijn oudste zoon als ik deden dat ook regelmatig. Opvallend was dat zij aan het eind van de vakantie dat niet meer vroeg. Ze was inmiddels gewend en liep zonder moeite mee, ook over de muren van de mooie stad Dubrovnik. Mijn vrouw en ik zijn dan ook bijzonder trots op ons gezin en genieten op dit soort reizen extreem van elkaar. Alleen al het gevoel mee te kunnen geven om echt tijd te maken voor en met elkaar, waarbij we ook nog eens andere culturen ervaren, maakt het meer dan waard om zo’n reis te maken. Daar kan geen geld of bezit tegenop.

Wil je beelden zien van onze reis, check dan hier ons youtube filmpje.

 

Andere blogs van Matteo lees je hier.

 


Lees meer artikelen

Nee deze blog gaat niet over die voetballer Marcelo. Je weet wel, die sympathieke Braziliaan met kenmerkende dreads. De huidige linksback van Real Madrid die een kunstenaar met de bal is, helemaal opvallend voor een verdediger. Die man …

  2 Sep 2018

Op 30 mei zag ik op LinkedIn een bericht van Tamara Wentink voorbij komen. Toen ik in Deventer woonde was Tamara een buurmeisje. Altijd vrolijk, enthousiast en spontaan, oftewel the girl next door en dus geliefd bij het mannenhuishouding op …

 22 Jun 2018