Klaar voor de start? Afscheid!

“Alles hat ein Ende nur die Wurst hat zwei. Jawoll mein Schatz, es ist vorbei. Doch du must nicht traurig sein, du bist ja nicht lang allein. Denn, alles hat ein Ende nur die Wurst hat zwei. Mein Schatz es ist vorbei” Was altijd wel een van mijn favoriete Duitse après ski nummers!

En ja, het klopt ook nog, alles heeft een einde en soms zelfs twee einde. Wellicht is dat ook wel van toepassing op mijn tijdperk bij VWT. In ieder geval is mijn HR-werk, wat ik ruim negen  jaar met veel plezier heb uitgevoerd, per april 2018 gestopt.

Moeders afscheidslessen

Mijn moeder leerde mij altijd een belangrijke regel bij het verlaten van het huis: een ruzie is uitgesproken voordat je de deur verlaat. Was er een keer iets aan de hand tussen ons, dan werd dat eerst uitgesproken en daarna goed gemaakt met een knuffel en een lach. Ik vermoed dat ze dit zo toepaste omdat haar moeder zelf plotsklaps overleed tijdens een busvakantie in Finland. Wellicht waren ze niet goed uit elkaar gegaan of hebben ze niet alles gezegd of speelt gewoon het simpele feit dat wanneer iemand plots van je ontnomen wordt dat zeer heftig is. Wat de aanleiding ook was, ik vind het een goede regel en volg deze zelf ook op met mijn gezin. Boos zijn mag en is prima, maar wanneer we weggaan voelt het weer goed in beide harten. Ben daarom ook dankbaar dat ik op de dag dat mijn moeder overleed nog even bij haar langs ben gegaan. Ik had die dag een vrijgezellenfeestje, dat ik nota bene zelf georganiseerd had, maar brak het avondgebeuren af omdat het slecht met mijn moeder ging en ik haar nog even wou zien. Het zag er niet goed uit en we wisten dat het definitieve afscheid ieder moment ging komen. We namen innig afscheid en toen ik 20 minuten thuis was werd ik gebeld. “Kom maar weer terug het gaat ieder moment gebeuren”, zei de verzorgende die net die dag was begonnen. Ik scheurde terug, rende naar binnen en zag mijn vader met mijn moeder in zijn armen en hoorde een laatste zuchtje… het was afgelopen. Bij de dood ontstaat nieuw leven stond op haar rouwkaart. En zo is het ook. Ons leven zonder moeder was van start gegaan.

Afscheid nemen bestaat wel.

Marco Borsato zingt dat afscheid nemen niet bestaat, daar denk ik toch anders over…
Wanneer ik afscheid neem, doe ik dat als het kan ook heel bewust. Ben zelf niet echt van de rituelen, maar meer van het erbij stil staan. Ik neem voornamelijk afscheid om weer fris van start te kunnen. Dat heb ik bijvoorbeeld met oud en nieuw. Wanneer ik op 31 december na 23.00u naar de wc ga denk ik meteen: zo, dat was de laatste keer van dit jaar. En dat heb ik met veel dingen die dag. En op 1 januari denk ik veelvuldig over alles wat ik voor het eerst in dat jaar doe. Ook wanneer ik op vakantie ga, komt het afscheidsgevoel opzetten. Vlak voor vertrek geef ik altijd de kat een dikke aai over zijn koppie en bij het wegrijden neem ik het huis nog eens goed in mij op: daar gaan we, mompel ik dan van binnen. Bij de verjaardagen dat ik 30 en 40 werd, keek ik graag terug op de jaren als 20er en 30er. In beide gevallen heb ik ook een lekker feest gegeven om de ene periode af te sluiten en de andere van start te laten gaan. Noem al deze acties gerust een afwijking, maar ik vaar er wel bij en blijf dat ook wel doen.

Het afgelopen jaar nam ik van meerdere zaken afscheid (zie ook de blog “doe mij een stoppertje”). Met name voor het laatst spelen met IMPact voelde erg bijzonder, te meer omdat ik wist dat ik ging stoppen, maar de rest niet. Iedere scene beleefde ik bewuster dan ooit te voren.

VWT

Zoals vermeld stop ik met het werken in loondienst voor VWT. Na ruim negen jaar is een andere weg bewandelen helemaal prima en gezond. Omdat ik voor mijn werk diverse locaties bezocht voelde de afgelopen maand bijna als een afscheidstour. En ja, je doet alles toch ook voor het laatst. Des te leuker was het dat mensen er zelf ook bij stil stonden. In Zwijndrecht trakteerde collega Corné van Dijk op worstenbroodjes om de laatste keer van een lange reeks bezoeken niet zomaar voorbij te laten gaan. Collega Barry Hellendoorn trakteerde in ’t Harde zelfs op een heus borrelpakket om de reeks van fijne gesprekken te bezegelen met een afscheidpresentje. Zelf stond ik stil bij het laatste MT door te trakteren op lekkernijen uit Arnhem. Mijn allerlaatste dag was op zich ook opvallend, die dag deed ik voor de laatste keer een exit-voorstel, nam voor de laatste keer iemand aan en regelde voor de laatste keer een salarisverhoging voor een monteur. Grappig genoeg kwamen al deze ingrediënten ook voor op mijn allereerste dag binnen het concern. Toen was het echter zwaar ongeorganiseerd, nu bij het afscheid juist prima georganiseerd. Een mooie afsluiting van een tijdperk en het mooie is dat ik en VWT elkaar vast en zeker blijven treffen.

Practise what you speech

Gisteren had ik de afscheidsborrel van mijn HR-collega’s en op 17 april volgt een etentje met het MT van Services. Als er iets is wat mijn HR-collega’s straks moeten missen, zijn het wel mijn woordgrappen. De ene mist dat vast als kiespijn en de ander vanwege de humor. Dus in mijn afscheidspeech besloot ik het samenwerken met deze 17 collega’s letterlijk te benoemen. Deze speech ging als volgt:

Negen jaar in loondienst bij VolkerWessels….. Tja dat verdient een speech. VW is in mijn ogen een soort van Cindy Bouwmeester binnen ondernemend Nederland. Grappig genoeg zat ik met Mcom en VWTelecom juist niet bij de bouwgerelateerde onderdelen, maar bij de uitzonderingen. Deze zoete Tessa bon bon Bloksmaak proefde altijd goed. Ondanks dat we bij Mcom een Hanneke van Dijk van een ambitie hadden, waren we maar een kleine organisatie binnen het geheel, dus voor we het wisten kraaide er geen Marjelle de Haan meer naar ons en vielen we dus onder VWT.

Bij VWT zag ik de ene keer door de bomen het Nike Bosmaar niet, maar de andere keer trof ik een open en groen Maaike Matveld aan. Die afwisseling sprak me aan! Denk je op het ene moment heerlijk rustig water waarop ik Marieke Far”o een Modderkolk” en daar ging je weer! Volle bak voelde niet als een Christa Blok aan het been, ik heb persoonlijk namelijk liever Kevin vd Meer werk dan Kevin vd minder werk. De Janneke vd Brink it on mentaliteit past bij VWT zolang de koers duidelijk is, want daar Marlies v Blitterswijken we niet graag van af en zijn we ook aan onze Inge Adel verplicht. Maar aan alles komt een eind, dus ook aan mijn dienstverband. Controle Kitty Althof delete zeg maar. Maargoed genoeg geLilian blablaBlaset die Nynke Brouwersnat maar klaar want van zo'n speech krijg ik wel Irene dHorst. Dus kom maar op met die paar Mollie Beers!
Proost bedankt allemaal, het waren negen mooie en leerzame jaren. Tot snel!

PANG!

En daar ga ik dan, vol van start en beginnend aan een nieuw tijdperk!
 

Andere blogs van Matteo lees je hier.