Als een kind zo blij

Afgelopen weken ben ik meerdere keren aan de slag gegaan met kinderen en dat is echt super leuk! Want ondanks dat ik blijkbaar een leeftijdsfase heb bereikt waardoor ik behoorlijk wat irritaties kan voelen vanwege drukke kindergeluiden bijvoorbeeld rondom huis, geniet ik van het oprechte enthousiasme wat kinderen nog hebben. En deze blog gaat daarover.

Uit eigen praktijk

Ik heb drie kinderen, allemaal verschillend. AJ de oudste is 17 jaar, een puberleeftijd dus. Nu valt zijn pubergedrag gelukkig enorm mee. Sinds een half jaar heeft hij een vriendinnetje en het is leuk om te horen hoe hij op dat gebied alles voor het eerst beleeft. Zo vierde hij daar afgelopen weekend Sinterklaas en toen ik hem bracht gaf hij aan erg zenuwachtig te zijn en niet te weten wat hij moet zeggen. “Nou, gewoon net zoals anders toch”, reageerde ik. Nee, dit was toch echt anders vond de gespannen jongen naast me. Ik heb hem wat tips gegeven en gezegd dat het echt wel goed komt. Uiteindelijk heeft hij gigantisch genoten van zijn eerste Sinterklaasfeest bij anderen.
Dingen voor het eerst beleven is en blijft toch geweldig?

Mijn andere zoon Roméo is 9 jaar. Hij houdt erg van grapjes maken en wil tegelijkertijd alles graag goed doen. Iets wat mijn moeder vroeger ook over mij zei. Afgelopen week hoorden we samen een liedje op de radio waarin gezongen werd “Ik open mijn hart voor jou”. “Ha, wat is dat voor iets doms” reageerde hij vrolijk. Waarom zou je je hart voor iemand openen vroeg hij zich hardop af. En net op het moment dat ik mijn volwassen uitleg wou geven in de trant van wees lief voor iedereen en speciaal voor mensen waar je veel van houdt zei hij “Pap, als je je hart openmaakt, dan bloed je toch dood?“ Zijn kinderwijsheid klopt als een bus, ik bedoel hart en ik heb hem maar een heerlijke knuffel gegeven.
Alles nog puur kunnen beleven dat is en blijft toch geweldig?

De jongste bij ons thuis is mijn dochter Cherubin, zij is 7 jaar en heeft dus net het Sinterklaasfeest achter de rug. Ik denk haar laatste als gelovig kind, want er vielen haar wel veel vreemde zaken op. “Dat is toch geen echte baard van Sinterklaas” of “die Sint ziet er heel anders uit dan de Sint op tv”, etc. In de eerste week dat de goedheiligman weer in het land was zei ze tegen mij “papa, ik wou dat jij Sinterklaas was, want dan weet ik zeker dat ik hele leuke cadeau’s ga krijgen.”
Ontwapenend zeggen wat je denkt dat is en blijft toch geweldig?

Een klasse apart

In november heb ik drama les gegeven aan de klas van Roméo (groep 6), aan de klas van Cherubin (groep 4) en de andere groep 4 van De Gazelle in Arnhem. Bij groep 6 kon de les in de theaterzaal plaatsvinden en hadden we zo lekker de ruimte. Hierdoor kon ik oefeningen doen waar we goed konden rondlopen. Ik legde ze uit dat je een typetje kunt spelen door een lichaamsdeel naar voren te duwen. Met de schouder naar voren, vervolgens de kaak naar voren en later het oor naar voren liepen de kinderen rond. En ook direct, zonder vragen te stellen of weerstand te bieden. Iedereen deed mee. En zo vonden ze het ook niet gek om gekke gezichten over te dragen. Toen ik begin met improvisatiegames was het moeilijk om tussen de omhooggestoken vingers te kiezen met wie ik de games ging spelen. Improvisatietheater bestaat voor mij uit 3 belangrijke items, 1) heb het leuk, 2) je kunt het niet fout doen, gaat het fout is het vaak nog leuker en 3) accepteer het aanbod van de ander. Het was prachtig om te zien dat de kinderen van groep 6 zonder nadenken, twijfels, discussies en laat staan hakken in het zand dit direct doen. Gewoon gaan en genieten. Nou daarvan heb ik dan weer erg genoten. En de trotse blik van Roméo naar mij toe was de kers op de taart!

De lessen bij groep 4 waren in het klaslokaal en daardoor iets anders. Maar zeker niet minder leuk. De kinderen hadden er duidelijk zin in en ook hier deed iedereen gewoon meteen mee. Ik begon met een echoput en iedereen deed na wat ik deed. Zelf bedenken was nog wel een beetje spannend, maar het gebeurde wel. Bij de eerste groep deed ik nog het spelletje verboden te lachen, maar in tegenstelling tot mijn verwachting deden de kinderen dat zo goed dat het daardoor iets minder leuk werd. Daar leerde ik dus weer van. De emotiebus, waarbij de passagiers de emotie van de nieuwste passagier overnemen was een succes! En stiekem genoot ik ervan om zelf ook lekker de buschauffeur te spelen. Kinderen zijn namelijk vrolijk, lachen voluit en dat is heerlijk om voor te spelen. Helemaal met je dochter lachend in het publiek! We sloten bij deze groepen af met een machine bestaande uit allerlei kleine onderdelen (de kinderen zelf) toen die machine stond en ik aangaf dat hij op hol sloeg klapte hij zonder voorkennis van een script prachtig uit elkaar en daarnaast maakte de kinderen woord voor woord een leuk verhaal waarmee we de les afsloten. Ondanks dat het veel kinderen in een kleine ruimte was, was het fantastisch om te doen! Bij de andere groep 4 zat een meisje waar mijn dochter vorig jaar een paar keer mee had gespeeld. Vanuit het niets bedankte ze mij met een spontane knuffel, mooier had ik deze 3 lessen niet kunnen afsluiten!

Vergeet-me-Pietje

Op 4 december mocht ik met mijn Roma maatje Rodney voor Sint & Piet spelen op een school in Tiel. In een gymzaaltje hadden ze een bed gemaakt waar Sint & Piet hadden geslapen. Sterker nog ik, de Piet, was nog aan het slapen. Om de beurt kwam een klas langs en begon het wakkermaken van de Piet. Wat een enthousiaste kinderen zeg, alleen al wakker opschrikken en het gebrul/gelach sloeg toe. Rodney de Sint introduceerde mij steeds als Vergeet-me-Pietje en daarom kon ik prima keer op keer de verkeerde naam zeggen of de verkeerde kind of juf aanwijzen wanneer de Sint daar een verhaaltje over vertelde. De kinderen vonden dat prachtig en corrigeerde me maar wat graag! Bij de eerste groep lieten de kinderen een koprol zien. Toen Piet dat totaal verkeerd deed, hebben we die opzet bij alle groepen gedaan. Piet was even vergeten hoe een koprol moest en kwam vol op zijn buik op de mat…. De kinderen deden het vervolgens vol trots voor en daarna kan Piet het ook, dit onder luid gejuich van de kinderen. Voor de bovenbouw gingen we even op bezoek bij de kinderen in de klas, ook daar bleef het enthousiasme groot. Kortom, de kinderen waren echt oprecht aan het genieten van het Sint & Piet feest en andersom genoot Roma van het oprechte enthousiasme van de kinderen. En dat komt goed uit, want sinds onze voorstelling “Mixed Feelings” welke wij eind september hebben kunnen spelen zijn we nu in de brainstormfase voor 2 andere voorstellingen, een voor volwassenen en….. een kindervoorstelling. Iets wat al heel lang op mijn wenslijstje staat. En de belevenissen van de afgelopen tijd geven maar weer eens aan hoe leuk dat is. En aangezien we hebben ervaren dat we ook bij het spelen voor kinderen goed als duo op elkaar ingespeeld zijn (heerlijk die chemie!) gaan we dit gewoon doen in 2021!

Maar nu eerst verder genieten van deze decembermaand! Met oa een act als Kerstman voor volwassenen. Ben zo benieuwd of ik bij hen het kind naar boven weet te halen....

 

Andere blogs van Matteo lees je hier.
Het boek "OWL by myself" bestel je hier.