Reageer actief!

Op 9 september 2015 plaatste ik mijn eerste blog. Inmiddels ben ik begonnen aan mijn 47^e blog en tussendoor bracht ik het boek “OWL by myself” uit. Nadat ik een blog geschreven heb en deze op mijn site staat, zet ik ook standaard een bericht op LinkedIn. Want op die manier weet men dat er een nieuwe blog is en zo wordt hij vervolgens ook gelezen. Daarnaast zorgt het ook altijd voor leuke reacties, waar ik weer blij van wordt. LinkedIn wordt alleen steeds vaker gebruikt en die populariteit zorgt ervoor dat berichten ook zo weer uit beeld verdwijnen. Dat heeft me aan het denken gezet, want zonder de prikkel van LinkedIn leest of ziet men mijn blogs dus bijna niet. Daarnaast zijn de reacties en berichten ook alleen op LinkedIn te lezen (en dus snel weer verdwenen). Daarom heb ik de maker van mijn site, yellow dice, gevraagd om de mogelijkheid te creëren om op mijn blogs te kunnen reageren. En dat is inmiddels succesvol gelukt, kijk en reageer straks maar onderaan deze (en andere) blog(s). vanaf 2021 plaats ik niet meer iedere blog op LinkedIn, maar stuur ik een berichtje naar de mensen die aan mij gevraagd hebben om dat te doen. Een gericht signaal dus en geen spam of zoveelste nieuwsbrief. Vind je mijn blogs leuk en sta je nog niet op de lijst, geef me dan een seintje dan voeg ik je toe. Wil je liever pro-actief op mijn site kijken dan is dat uiteraard ook fantastisch!
 

Hey Re!

Ik ben namelijk dol op pro-actief. En al jaren ben ik of verbaasd of beledigd of verwonderd of teleurgesteld (of iets anders wat de lading van deze termen dekt) in re-actief gedrag. Het is me namelijk vaak genoeg overkomen dat ik in iets het initiatief nam waar men vervolgens op gaat reageren hoe het ook kan… Uiteraard sta ik open voor positieve aanpassingen, tips en acties. Dat vind ik zelfs leuke betrokkenheid. Maar het alleen maar roepen vanuit de zijlijn roept bij mij nou eenmaal irritaties op. “Bedenk dan zelf iets, want ik ben ook met alle liefde een enthousiaste deelnemer”, denk ik dan. En ja, het zegt ook echt iets over mij dat ik zelf ook lekker re-actief reageer op re-actief gedrag… I Know. De re-actieve opstelling zie ik zowel in de prive omgeving als in het zakelijke. En dat is geen generatiedingetje…. In mijn laatste baan in loondienst was de gemiddelde leeftijd 57 jaar, daar kon men absoluut lekker re-actief te keer gaan… En zo had ik onlangs een interim klus bij een organisatie met veelal jonge medewerkers en ook daar zag ik het re-actief/taakgericht werken als gewoonte van de dag voorbij komen. Re-actief zorgt ervoor dat je in actie schiet na een actie van een ander. Vraag je dus maar af of je dat echt wil. Want vaak heb je er niet zo heel veel aan en gaat het ook nog eens met de nodige emoties gepaard. Met alle technologische ontwikkelingen is dit gedrag (helaas) alleen maar nadrukkelijker aanwezig in onze maatschappij. Wanneer je zelf de regie pakt en mag pakken is het allemaal een stukje relaxter en energie gevend. Dit laatste vind ik ook echt het leuke van werken als ZZPer. Uiteraard moet je soms iets doen omdat het er simpelweg bij hoort of gevraagd wordt, maar over het algemeen doe ik de dingen die ik leuk vind en wanneer dat past.
 

Pas is pas erg!

Is een re-actieve opstelling dan het ergste wat er is binnen de communicatie tussen mensen? Welnee, een graadje erger is bijvoorbeeld de passieve opstelling. Het lijkt ook steeds normaler dat men niet regeert op een vraag. En een afspraak niet na komen is ook al bijna gewoon geworden. Komt dit omdat we platgeslagen worden aan een overkill van informatie, opdrachten of dingen die nu moeten? Het lijkt er wel op. En passief gedrag leidt volgens mij tot nog meer frustraties of stress aan meerdere kanten. In mijn beleving is de oplossing even simpel als even moeilijk, namelijk duidelijk zijn. Reageer gerust dat je niet gaat reageren op die mail of dat je die taak de komende maand niet kunt uitvoeren of dat de vraag beter aan iemand anders gesteld kan worden. Soms komt dat wellicht wat bot over, maar de ander weet wel waar hij/zij aan toe is. Iets toezeggen wat je niet waar maakt of helemaal niet reageren, dat maakt het er sowieso niet gezelliger op.
 

Menselijk wezen

Maar vergeet niet om je vooral wel te laten inspireren door mensen die jou daadwerkelijk kunnen inspireren en laat je niet leven door mensen waarvan je dat helemaal niet wil. Afgelopen zomer hoorde ik de mooie zin “are we human doing or human being?” en die heb ik goed opgeslagen. Kies zelf je pad, pak je eigen regie en doe wat je leuk vindt. Dan vallen die paar keren dat je iets voor een ander moet doen best mee en die wetenschap is een fijn vooruitzicht. Kortom, ken je eigen behoefte, en zoek daar de mensen bij.

Dit alles teruglezend kom ik tot de conclusie dat re-actief eigenlijk nog niet eens zo erg is, mits het duidelijk of inspirerend is. Dus… reageer gerust op deze blog. Het kan en het mag.

 

Andere blogs van Matteo lees je hier.
Het boek "OWL by myself" bestel je hier.